Kudüs Gezisi İzlenimleri

Kudüs İzlenimleri
… Bilginin peşinden gittim,kutsal kitapların. kutsal Ruh’un peşinden. Lut Gölü mucizesine vardım. Oradan Ölü Deniz’e geçtim. Bilgiyi her yerde aradım,içimde bitip tükenmeyen o arayış beni kilometrelerce yürüttü.

Her yere kalbimi dinledim,sesini. Ne diyordu ve ben nereye varıyordum. izlediğim filmler,her Tapınak öncesi gösterilen.Arkeolojik kazılar ve tarihin diplerinde hala açıklanamamış Esseniler denilen küçük bir münzevi oluşumun yazdığı parşomenler.

Daha film gösterisi başlarken,kalbimin yerinden çıkıyor oluşu; ilk andan itibaren gökyüzünde uçuyor gibiydim,onların gözleriyle baktım orda olduğum süre boyunca.
Neden sürekli arınıyorlardı ve neden bu kadar arınma havuzu yapmışlardı.Birbirlerine değmeden arınma hem de.

Bu parşomenler en eski Tevrat dedikleri belki de İsrail Müzesi’nde sergileniyor. Asılları deniliyor, bence asılları hala saklanıyor.

Bazı tapınaklar,tuvalet taşması sonucu tesadüfen bulunuyor.Şehir yaşamı ve antik oluşum içiçe bastığımız her yer kutsaldı bana göre. Kimbilir kimler geçti o yollardan.
Tüm bunları düşünürken kendimi Masada’da buldum,yolda teleferik içinde.

Masada’nın hikayesi apayrı.Dağın başında bir saray,bildiğiniz dağın başında,tek yol teleferik. Sıcağı tarif etmeme gerek yok sanırım, ortadoğu seramonisi gibi.
Orada bir meditasyon yaptım,o alanın tek yaşayanı siyah minik kuşlar,ne tatlı ötüyorlar.

Meditasyona kuşları davet ettim.
Gözlerimi açtığımda hepsi etrafımdaydı..
Sanırım sevgiyi kutladık hep beraber.
Sonradan serçeler de katıldı bize.

Lut Gölü mucizesi; kafanızı sokmanız ve yüzmeniz yasak. Yanlış duymadınız.
Zaten yüzemezsiniz, suyun kaldırma kuvveti ve oradaki enerji oturur bir pozisyon aldırıyor size gölün içinde. İki arkadaşımızın yaraları anında iyileşti ve bir arkadaşımızın ameliyat dikiş izleri kayboldu. Fakat ekip olarak hiçbir şeye şaşırmaz olmuştuk,kiliseler de yaşanan deneyimler ve gözümüzün önünde açılan kodlar ve rahibelerin bu anlara hiç şaşırmaması.
Ruhların hatırlaması ve hatırlaması.
Ekip içinde hatırlayanların birbirine sarılması,ne eşsiz deneyimdi.
Ruhumu kanatlandıran Hezekiel Tüneli.
540 metre buz gibi suyun içinde,daracık tünelde yürüyorsunuz.
O kadar yaşamak istediğim bir zamandı ki,

En öne geçtim bile.İlk anda ekipten gelen kahkaha ile karışık gelen çığlıklar.Kapalı alan korkusu yaşayanlar.(çıkışta korku falan kalmadı kimsede)
İnancın önünde ne durabilir ki. Kimse ayrılmadı ki,yükseliş dolu bir kaderdaşlık içinde,zaman zaman suya ayağı değen her varlık için dua,zaman zaman kalbimden akan “Dağ başını duman almış” marşımız düştü sesime ve yankılandı tünelde..

Tanrı biliyor ya oradan çıkmak hiç istemedim.
Ne bulacağını bilmiyor beşeri insan ama hep arıyor.
Şimdilik bu kadar,belki sonra yine yazarım.
Kudüs ; tüm kutsalların başkenti.

Sibel Helia Eşiyok